در روز 31 اکتبر 2008 مصادف با 10 آبان ماه 1387 مقاله‌ای با عنوان “Bitcoin: A Peer-to-Peer Electronic Cash System” به معنی «بیت کوین: یک سیستم پول الکترونیکی همتا به همتا» منتشر شد. نام نویسنده این مقاله ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) نوشته شده بود. کسی نمی‌داند که این نام، اسم یک نفر است یا گروهی از دانشمندان چنین نامی را برای خود انتخاب کرده‌اند. این مقاله که وایت پیپر بیت کوین است، تنها 9 صفحه داشت. ایده اصلی این مقاله ارائه یک سیستم پرداخت مالی الکترونیکی به صورت فرد به فرد است؛ به این معنی که افراد بتوانند بدون نیاز به نهاد واسطه مانند بانک‌ها یا دولت‌ها مبادله مالی داشته باشند. پس می‌توان گفت که بیت کوین، رقیبی برای بانک‌ها است.
دو مشکل در اینجا به‌وجود می‌آید. یک اینکه افراد چگونه به یکدیگر اعتماد کنند و مورد دوم اینکه چگونه می‌توان جلوی مفهومی را به‌نام دوبار خرج کردن (Double Spending) گرفت؟ در دوبار خرج کردن که یک نوع حمله است، یک فرد ممکن است یک مبلغ را برای دو نفر بفرستد و از این روش سوءاستفاده کند.
ساتوشی مشکل اول را از طریق امضای دیجیتال حل کرد. او با توضیح درباره اینکه در تبادلات شبکه بیت کوین از فناوری بلاکچین استفاده می‌شود و در این فناوری توابع رمزنگاری به‌کار گرفته می‌شوند، برای تغییر و حمله به آن به دستگاه‌های قدرتمند (از نظر توان محاسباتی) نیاز است و تغییر در آن‌ها به این راحتی صورت نخواهد گرفت، مشکل دوم را حل کرد.
